Prima aprilis w Gassach

Tak się zaczęło, w klimacie strachu

Uśmiech za grosz

Na prima aprilis sprawiłem sobie przyjemność. Pojechałem do Gass i poszedłem w kierunku Góry Kalwarii na spacer. Było cicho. Wiatru na lekarstwo. Światło latarni na podjeździe do promu oświetlało drzewa blaskiem wampirycznego nastroju. Nawet zdjęcia to pokazały, chociaż brzask dopiero co się stawał. W dole pluskała Wisła. Tajemniczo.

Brzask

Szedłem koroną wału. Mijałem uśpione domy. Psy też spały. Nie oszczekały mnie. Przymrozek oprószył trawę szronem. Coś kwiliło w krzakach. Jeszcze nieśmiało. Było za wcześnie. Chociaż z każdym krokiem brzask narastał. Próbowałem fotografować sierp księżyca. Wystawał spomiędzy gałęzi drzew, zwiastując nadejście słońca. Był jeszcze wyraźny. Dzień, dwa i stanie się wąski jak brzytwa. Między granatowymi brzegami przelatywały mewy. Chaotycznie. Jakby nie mogły zdecydować, dokąd polecieć. Kormoranów dzisiaj nie spotkałem. Liczyłem na nie, idąc w kierunku malowniczego zakrętu rzeki. Gdyby nadleciały od zatoki śmiałego bolenia czarnym szkwałem, widok byłby patetyczny. Niestety zawiodły.

Sierp

Minąwszy ostatnie domy Gass, znalazłem się między pluskającą wodą a łęgiem rozległej polany. Stara topola, pozbawiona już swojej uschniętej towarzyszki, którą fotografowałem wiele lat wcześniej, pojaśniała. 

Moje ulubione klimaty

W salonie bobrów

Mgiełki

Pod sierścią

Za ostrogą zobaczyłem kępę mozgi trzcinowatej. Wyrastała z płycizny. Wysepka zarosła trawą. Pokryła się naniesionymi pniami i wykrotami. Szczątki drzew pokryła sierść wyschniętej i zmacerowanej mierzwy. Tuż pod brzegiem zobaczyłem trójkątną falę. Bóbr. Oczywiście. Pływał za krzakami. Nie podchodziłem go, a przez krzaki nie dało się fotografować. Aparat ostrzyłby na gałązkach a nie na sylwetce. Po drugiej stronie wyspy nadawał kaczor. Obstawiał partnerkę. Kwakaniem oznajmiał godową ekscytację.

Mewy i księżyc

Kolejną ostrogę w oddali przesłaniały strzępy mgły. Tańczyły nad wodą. Zasłaniały wykrot zepchnięty na kamienie. Było zimno. Woda jeszcze nie ogrzana słabo oddawała ciepło. Wystarczyło jednak by mgiełka stworzyła nastrój.  

Wierzba ze snu Harryego Pottera

 Nieco dalej fotografowałem ulubioną wierzbę. Poturbowaną przez czas i wiatr. Obłamany konar wciąż wisiał na resztkach włókien i drzazg. Kontury drzewa fantazyjne odróżniały się od tła zakrętu Wisły. W oddali widziałem już kamienną ostrogę i opaskę, która wycięła z nurtu zatoczkę pod dzikim brzegiem. Lustro było puste. Ptaki nie nocowały w zakątku. Klarowne powietrze nie zapowiadało długiego wschodu słońca. Za łęgiem drugiego brzegu wisiało pasmo nieśmiałych chmur tuż tuż nad horyzontem.

Zanim słońce wyskoczy

Cesarz się budzi ku ukontentowaniu foto-poddanych

Księżyc zbladł. Już ledwo dostrzegałem jego sierp. Słońce zbierało się do wzejścia. Kiedy przeszedłem przez przepust melioracyjny w wale, zajrzałem nad staw u podnóża rozpadających się ze starości wierzb. Wygładzona woda odbijała sylwetki drzew na grobli. Zszedłem ścieżką po śladach motorów krosowych rozjeżdżających wiślane rezerwaty. Spłoszyłem kaczora, który odleciał nad rzekę. Tu zastał mnie wschód słońca. Ujrzałem najpierw rąbek tarczy. Stanąłem nad ścieżką bobrów, przez którą dopływała woda do stawu. Fotografowałem zasieki z powalonych topól wzdłuż brzegu. Potem obróciłem się ku zatoczce. Wspiąłem się na garb przygnieciony osiką zwaloną kilka lat wcześniej przez bobry, próbując portretu słońca przez plątaninę gałązek… Czego się nie robi dla dobrego obrazu…

Przeszedłem rozjechaną drogą. Wiodła pod pochyloną wierzbą i pod topolą, która jakimś cudem wciąż trzymała się na podgryzionym rdzeniu pnia. Drzewo już usychało ogołocone od spodu z kory i warstwy łyka. Za każdym razem, mijając je, zastanawiam się, kiedy zechce na mnie runąć. Drzewa w łęgu żyją intensywnie lecz krótko. Dotknięte chorobą albo zaatakowane przez grzyby czy insekty szybko się rozpadają na spróchniałe szczątki. Podmywany grunt i bobry też im nie sprzyjają...

Dzikie wierzby

Runą nie runą, iść i tak muszę

Słońce wzeszło na dobre, kiedy stanąłem na brzegu zatoki. Oślepiało. Próbowałem chwytać obiektywem ptaki przelatującego w pobliżu tarczy, ale światło było tak ostre, że dałem sobie spokój. Lustro zatoki wciąż było zwierciadłem, w którym przeglądał się krajobraz. Za kamienną opaską powierzchnię wody marszczyły zawirowania nurtu. W drugim końcu nieopodal mielizny swawoliła para kaczek. Kaczor wciąż kwakał, przekrzykując się z bażantami. Po chwili odleciał z wybranką na środek zatoczki. Spłoszone przez wędkarza, który wrzucił klamoty do samochodu i odjechał drogą z betonowych płyt ułożonych na przeprawie dla czołgów dawnego Układu Warszawskiego…

Nad zatoką

Tam byłem

Patrzyłem na uschnięte kwiatostany trzcin. Podświetlone słońcem wywoływały nastrój ciepła. Moja ulubiona kępa wierzb na cyplu i na tle zabudowań Nadbrzeża też robiła wrażenie. Zewsząd dobiegał krzyk mew. Kołowały nad mieliznami. Przelatywały nad łęgiem.

Jest pięknie

Czując ciepło przez kurtkę, zawróciłem. Wspiąłem się ścieżką na koronę wału i wracałem wzdłuż rozległych pól ciągnących się od Dębówki po Gassy między mną a leśnymi kępami i zagajnikami Cieciszewa. Bażanty swawoliły poza zasięgiem aparatu. Sarny nie miały czego tutaj szukać. Nagiej, zbronowanej ziemi nie pokrywała żadna roślinność. Dzików też nie słyszałem. 

Dzięcioł i jego dziupla

Perkusista

Co się nastukam, to moje

Zacząłem foto-polować na ptaki w łęgu. Nieświadomie, fotografując nagi pień obumarłego drzewa, utrwaliłem dzięcioła przed otworem dziupli. Był tak zamaskowany, że jego sylwetkę rozpoznałem dopiero na ekranie komputera. Potem długo namierzałem innego werblistę. Opukiwał rozgałęzienie konarów białodrzewu. Nieopodal pracował drugi dzięcioł. Kuł pracowicie miękkie drewno, szukając larw pod korą. Nieco dalej namierzyłem sroki. Buszowały w wierzbach. Przeganiały sikorki. Przez ścieżkę przeskoczył zając. Zobaczyłem go kątem oka. Przepadł za krzakami. Wracałem niechętnie. Jednak złota godzina dobiegła końca. W jaskrawym świetle szary krajobraz tracił barwy. Wiosna wciąż nie dobrała sukienek.

Tak się skończyło w klimacie wiosny, która wciąż nie wybrała kolorów